Als ik terugkijk op het jaar, zie ik momenten van vreugde en verdriet. Vreugde omdat we in een politiek stabiel land leven. Onze leiders doen er alles aan om gerechtigheid en het recht op gezondheid en onderwijs voor onze kinderen te garanderen. We zijn er zo aan gewend, dat we vaak niet beseffen hoe belangrijk dat is. Elders zijn er landen in oorlog, worden mensen gedwongen te emigreren en krijgen kinderen geen onderwijs.
Van de andere kant werd het jaar 2021 gekenmerkt door momenten van verdriet en angst. De planeet wordt bedreigd door de pandemie en de klimaatverandering. We maken ons zorgen over toekomstige generaties. Het afgelopen jaar heeft ons geleerd dat we kwetsbaar zijn; misschien een oproep om in onze kerken terug te keren naar God.
In onze Sint-Christoffelparochie missen we de deelname van jongeren aan het kerkelijk leven. Ik, die nieuw ben in deze parochie, die lange tijd als missionaris in andere landen heb gewerkt, stel me vragen over de toekomst van onze acht kerken. Waarom komen ouders niet met de communicanten naar de kerk? Hoe mooi zou het zijn wanneer ouders thuis met hun kinderen bidden. Als lid van het pastoraal team is het mijn plan om in 2022 met de jongeren in contact te komen. Ik wil met hen over God praten en ze uiteindelijk naar de Kerk leiden. Want waar geen jonge mensen zijn, is de toekomst kritiek.
Voor 2022 wens ik iedereen een goede lichamelijke en geestelijke gezondheid!
Pater Jules-Davey Malonga
