Afgelopen tijd las ik het boek ‘In de schaduw van zijn vleugels’ (www.betsaida.org) geschreven door Gereon Goldmann. Over een Duitse dienstplichtige priesterstudent in de Tweede Wereldoorlog. Hij walgt van de nazi-ideologie. Dit zorgt voor gevaarlijke confrontaties. Tot overmaat van ramp komt hij terecht bij de Waffen-SS. Deserteren kan niet, want daar staat de doodstraf op. Hij komt bij de medische dienst. Het boek vertelt zijn oorlogservaringen. Ontsnapt aan de dood, is aan het front priester gewijd en brengt daar H. Communie rond bij stervende soldaten, beschuldigd als oorlogsmisdadiger, leeft jaren in gevangenkampen maar verliest nooit de hoop. Na de oorlog gaat hij als missionaris naar Japan, bouwt een parochie op, helpt mensen in het verwoeste Japan, sticht weeshuizen, wordt een katholieke beroemdheid en wordt zelfs uitgenodigd bij de Japanse keizer.
Een indrukwekkend boek van een actieve priester. Het leest als een spannende roman, maar is gewoon een boek over gebed. Over zijn eigen gebed en het gebed van anderen. Want jaren na dato komt hij erachter dat juist op spannende momenten mensen baden voor zijn leven of zijn activiteiten. Zo ook een kloosterzuster die 30 jaar voor hem bidt, vast en offers opdraagt. Terugkijkend ziet hij dat hij in onzekere tijden werd beschermd en daardoor kon hopen. Dat God hem als het ware omringde met zijn vleugels. Door zijn gebed. Doordat anderen voor hem baden. Al het goede dat hem is overkomen, was alleen mogelijk door het gebed.
Voor een christen begint alles vanuit het gebed, vanuit de levende relatie met God. Ons gebed draagt ons leven, ons denken en ons doen. Wij leven anno 2020 vanwege een epidemie ook in onzekere tijden. Wat heeft dit betekend? Wat komt er nog? Ons leven is niet meer hetzelfde en er is nog veel onduidelijkheid. En ook nu mogen wij net als de Duitse jongeman vertrouwen op het gebed van onszelf en van anderen. Dat de Heer luistert en kracht en hoop wil geven. Laten we Hem juist nu zoeken en vragen om met ons te zijn. Beschermd door zijn vleugels.
Kapelaan Steijaert
